نگاهی به فیلم آستیگمات؛ روایتی واقع گرایانه از آسیب های اجتماعی

موریس مرلوپونتی در ۱۴ مارس ۱۹۰۸ در روشفور دریایی فرانسه به دنیا آمد. موریس وارد دبیرستان لویی لو گران شد و سپس، از سال ۱۹۲۶ تا ۱۹۳۰، در دانشسرای عالی پاریس اکول نرمال سوپریور (ENS) همراه با کلود لوی استروس، سیمون دو بووار، ژان پل سارتر و سیمون وی، درس خواند و در ۱۹۳۱ درجه اگرگاسیون فلسفه گرفت. (در خاطرات دختری وظیفه شناس اثر دو بووار، مرلوپونتی با نام واقعی اش و نیز با نام مستعار «پرادل» حضور دارد.)پس از آن مرلوپونتی تا سال ۱۹۳۳ در لیسه (مدارس متوسطه) تدریس نمود و مدرس فلسفه در دبیرستان بووه شد. سال بعد صندوق ملی علوم، در زمینه پژوهش، بورس موقتی در اختیار او گذاشت، و سپس در سال های ۳۵-۱۹۳۴ در دبیرستان شارتر درس داد. آن گاه به پاریس بازگشت و از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۳۹ در دانشسرای عالی به عنوان مربی تدریس کرد و پست جونیورز را به دست آورد. او از سال ۱۹۴۰ تا سال ۱۹۴۴ در دبیرستان کارنو پاریس فلسفه درس داد.در سال ۱۹۴۵ مرلوپونتی دانشیار دانشگاه لیون شد و در ژانویه ۱۹۴۸ به مقام استادی رسید. در پاییز ۱۹۴۵ به همراه سارتر و دو بووار نشریه له تان مدرن یا عصر مدرن را تأسیس کرد. مرلوپونتی در این نشریه مقالاتی سیاسی از خود عرضه کرد که در سال ۱۹۴۷ تحت عنوان انسان‌دوستی و خشونت از نو منتشر شد. در مارس ۱۹۴۸، مرلوپونتی همراه با سارتر و سیمون دو بووار، آلبر کامو، آندره برتون، دایوید روسه و برخی دیگر در جمعیتی ضد جنگ گرد هم آمدند.او از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۲ در مقام استاد صاحب کرسی در دانشگاه سوربن بود و سپس در سال ۱۹۵۲ در موسسه کولژ دو فرانس کرسی افتخاری فلسفه به او اعطا شد. سخنرانی آغاز به کار مرلوپونتی در تاریخ ۱۵ ژانویه ۱۹۵۳، با عنوان در ستایش فلسفه انتشار یافت. او در سوم مه ۱۹۶۱ زمانی که ۵۳ سال داشت جان نگاهی به فیلم آستیگمات؛ روایتی واقع گرایانه از آسیب های اجتماعی...

آلن بدیو Alain Badiou متولد ۱۹۳۷ در رَباط مراکش، در دهه ۱۹۵۰ در دانشسرای عالی پاریس تحصیل کرد. از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۹۹ به مدت سی سال در دانشگاه ونسان سن دنیس پاریس تدریس و پس از آن با عنوان استاد دپارتمان فلسفه به دانشسرای عالی پاریس بازگشت. او اکنون در کالج بین المللی فلسفه، مشغول به تدریس درس گفتارهای عمومی درباره طیف گسترده ای از موضوعات است. در عین حال او به همراه سیلون لازاروس و ناتاشا میشل هسته اصلی ارگانیزاسیون پلیتیک را تشکیل می دهند. سازمانی که به مداخله مردمی مستقیم در طیف وسیعی از مسائل شامل مهاجرت، کار و ... می پردازد. بدیو به عنوان یکی از خلاق ترین فلاسفه فرانسوی، منتقد صریح مکتب پست مدرن است. در عین حال فلسفه او در جست و جوی پتانسیل های نوآوری رادیکال و ریشه ای در هیئت تحول در هر وضعیتی است. همچنان که بدیو در مهمترین اثرش وجود و رخداد به تفصیل توضیح می دهد، حقایق فرآیندهایی هستند که در یک زمان و مکان مشخص در دل یک وضعیت خاص آغاز می شوند و تغییر آن وضعیت را بر طبق شکل های جدیدی از اصول برابری خواهانه پی می گیرند. بنابراین می توان عام ترین هدف بدیو را تلاش در جهت کشف و آشکار ساختن پتانسیل های ابداع ریشه ای و تحول آفرین در هر وضعیت توصیف کرد. هر ابداعی از این دست فقط با قسمی گسست استثنایی از وضع موجود یعنی با رخداد آغاز می شود.بدیو به طرز جالبی مجموعه ای متنوع از عناصر استدلالی را به کار می گیرد: فلسفه، منطق، ریاضیات و نظریه مجموعه ها و به نحوی سرنوشت ساز حقیقت را با تاریخ و سیاست و با سوژه و رخداد پیوند می دهد. سه اصطلاح اصلی بدیو در آثارش عبارتند از: تاریخ، رخداد و سرمدیت. بدیو ضمن تایید امکان عقلانی هستی شناسی، معتقد است که ریاضیات آن هم در قالب نظریه مجموعه ها از ع نگاهی به فیلم آستیگمات؛ روایتی واقع گرایانه از آسیب های اجتماعی...